Pułapka rozwoju Świadomości.

Rozwijamy się, transformujemy, wzrastamy. W całym tym procesie wierząc i kurczowo trzymając się wizji nas samych, jako ludzi oświeconych, mądrych, kochających siebie i innych miłością bezwarunkową i wszechogarniającą. Ale czy nie jest to kolejna maska, kolejny wzorzec, kolejny program, który nabudowujemy wokół siebie, aby czuć się lepiej, aby czuć, że inni o nas dobrze myślą i nas akceptują… ? Aby czuć, że jesteśmy Inni, może nawet lepsi od całej reszty społeczeństwa? Żyjemy wyzwoleni z Matrixa, ponad przyziemnymi problemami, widzimy więcej, rozumiemy o co w tym wszystkim chodzi… Ale czy aby na pewno?

Z podziwem patrzymy na innych „oświeconych” - niby Guru. Chcemy wierzyć w ich mądrość i nieomylność. Tracąc z pola postrzegania prawdę o nich i o nas samych. 

Jesteśmy tylko ludźmi!

Poprawka… jesteśmy wielowymiarową nadświadomą istotą – Duszą/ Bogiem/ Esencją, która to istota, jest w czasowym ludzkim doświadczeniu na planie fizycznym. 

Jesteśmy! MY – JEDNOŚĆ!

Ale tu i teraz, na tej planecie… jesteśmy Tylko ludźmi…

Mylimy się i potykamy o własne nogi. Kręcimy się w kółko ganiając za własnym ogonem…

I to jest PIĘKNE… i to jest Magia! 

Możemy wierzyć i kurczowo trzymać się postrzegania siebie przez pryzmat własnego „Oświecenia”. Ale „po tamtej stronie” liczy się tylko DOŚWIADCZENIE.

Nie ważna jest ilość trofeów na półce, ale ilość blizn, które pokochaliśmy w sobie, które nas kształtują. Nie ważna jest ilość wygranych bitew, tylko szacunek do siebie i „przeciwnika”, za podjęcie walki. I wdzięczność za lekcję, której właśnie doświadczamy. 

Nie trzymaj się kurczowo swojej tarczy, ponieważ zasłania Ci ona cały widok… piękny widok.